Tydzień z Angorą

            Niejaki Fiodor Łukianow w chwili gdy rosyjska niezwyciężona armia grupuje się przy granicy ukraińskiej głosi typowe, a jakże rosyjskie o innych Państwach zdanie „Jeśli mamy rozmawiać poważnie, to nie zakładajmy, że Ukraina jest Państwem, które jest zdolne samo decydować o sobie”. Znamienne to słowa, podważające suwerenność kraju który pretenduje do wejścia w struktury NATO i w dużo dalszej jednak perspektywie do Unii Europejskiej. Oczywiście otwarty konflikt zbrojny pomiędzy Ukrainą a Rosją wydaję się być bardzo surrealistyczny  jednak…

            Pan Putin, car już nie carskiej Rosji ma Europę w garści, Unia Europejska jeszcze nigdy nie była tak podzielona (czy właściwie tak blisko podziału). Wielka Brytania, czyli jeden z ważniejszych Państw UE z tej Europy chcę uciekać. W kolejnych Państwach UE do rządów dochodzą prawicowcy, populiści sympatyzujący z Rosją. Pan Łukianow wieszczy raczej wycofanie się z Dombasu wojsk rosyjskich, bo cel imperialnej Rosji (Krym) został osiągnięty, zresztą przy niepokojącej aprobacie reszty świata. Jednakże równocześnie Rosjanie sprawdzają gotowość bojową. Trwają niezapowiedziane manewry w wielu częściach kraju, w tym na Krymie i przy granicy z Ukrainą. W związku z decyzją prezydenta Rosji Władimira Putina, wojska południowego, zachodniego i centralnego okręgu wojskowego, Flota Północna, siły powietrzne i powietrzno-desantowe zostały postawione w stan najwyższej gotowości w ramach ćwiczeń. Potrwają do 31 sierpnia.

            Skończyły się igrzyska, zdobyliśmy kilka medali, emocjonowaliśmy się występami, nie okraszonymi jakimś spektakularnym sukcesem, siatkarzy i piłkarzy ręcznych ale mi najbardziej utkwiło to co najmniej sportowego i z duchem igrzysk związanego – dopingowa afera braci Zielińskich. Nie mogę pojąć jak faworyci do medalu (nawet złotego) niweczą wysiłek właściwie całego życia zażywając niedozwolone środki, jak to ładnie jeden z nich nazwał, z średniowiecza. Naprawdę trudno wierzyć w „spisek” skierowany przeciwko braciom Zielińskim, ciężko, uwierzyć w ich niewinność – jednak podobno nadal żyjemy w Państwie Prawa  a domeną takiego Państwa być powinno domniemanie niewinności.